Inclusie: het meedoen en erbij horen van iedereen in de samenleving, ongeacht je afkomst, gender of seksualiteit. We hebben onze mond er tegenwoordig vol van, en terecht ook. Maar hoe inclusief ben je naar jezelf toe? Laat jij alle kanten in jezelf toe? Ook de minder mooie kanten?
Soms leer je het meest van de mensen die dicht bij je staan. Mijn moeder is gevoelig. En haar gevoeligheid steekt op verschillende momenten de kop op. Wanneer je iets zegt dat haar kwetst zie je dat direct aan haar gezicht. En als ze muziek luistert die haar raakt stromen haar tranen rijkelijk (of danst ze op tafel).
Mijn oma Clara was een pittige. In de jaren 30, een tijd waarin dat niet vanzelfsprekend was, zeker niet in een dorp in Noord-Brabant, runde zij een eigen kapsalon. En onbeschaamd kreeg zij voor elkaar wat zij wilde. De priester die zich, zoals een goed katholiek betaamt, dacht te kunnen bemoeien met het kindertal van mijn oma werd direct de deur gewezen. En in niet te misverstane woorden prikte mijn oma direct door je heen als je iets deed dat haar niet bliefde.
Maar mijn oma was ook lief en zacht.
Dat weet ik omdat het mijn oma was. En mijn moeder is heel sterk en heeft altijd een grote behoefte gevoeld onafhankelijk te zijn. Maar mijn moeder heeft ook altijd last gehad van wat anderen van haar verlangden, wensten en verwachten. Als je dan zo gevoelig bent laat je jouw pittige kant liever achterwege, de reacties daarop kunnen te hard bij je binnenkomen. En van mijn oma vermoed ik, ik kan het haar helaas niet meer vragen, dat zij er soms last van had dat ze altijd werd gezien als een sterk iemand. Die alles op haar schouders kan dragen en nooit eens op iemand anders kan leunen.
Ik houd van de gevoeligheid van mijn moeder.
Het raakt mij diep wanneer ze direct in tranen schiet als mijn vriend muziek voor haar maakt. Ik koester haar gevoeligheid omdat het ook míjn gevoeligheid is. En ik houd van de felle kant van mijn oma, de kracht en het vermogen om te gaan voor wat jíjzelf wil. Ik houd ervan omdat het ook mijn kracht is, omdat ik ook die felle genen bezit.
Ik werd vroeger soms gezien als kattig. Ik was goed in staat om de zaakjes zo te regelen dat ik daarvan kon profiteren. En nog steeds: als ik een spelletje speel dan ga ik meedogenloos voor mijn eigen gewin. Maar als iemand mij daar vervolgens op aanspreekt en mijn gedrag vervelend vindt dan maakt mij dat aan het wankelen. Want ik ben ook al mijn hele leven gevoelig voor wat anderen van mij vinden. Vroeger verfoeide ik dit. Ik verfoeide mijn gevoelige ziel want daar had ik zelf zo’n last van. En ik verfoeide mijn kattige kant, want daar hadden anderen zo’n last van.
Mijn moeder en oma en al het moois en lelijks van hen zitten beide in mij.
Tegenwoordig weet ik mijn pittige kant in te zetten om voor elkaar te krijgen waar mijn gevoelige kant door geraakt wordt. En ook dan gebeurt het me nog: dat ik zo word geraakt door wat een ander vindt dat ik niet weet of ik rechtop kan blijven staan. En dat ik mezelf dan weer verfoei tot ik mezelf weer bij elkaar raap.
Ik ben niet de enige die zo in elkaar steekt: ieder mens heeft kanten in zich die een ander nog niet van haar kent. Ik ontmoet veel vrouwen die bepaalde ‘moeilijke’ kanten in zichzelf liever verstoppen. Maar het ontkennen van je eigenschappen of ze bestempelen als ‘slecht’ maakt niet dat ze weggaan. Hoe vermoeiend is het dat je ongewenste ik zo nu en dan de kop opsteekt en jij jezelf daarna weer flink afstraft voor deze uitglijder?
Wat kan je allemaal bereiken als je al jouw kanten toelaat en ze naast elkaar laat strijden.
Stel je voor: je bent het type dat snel haar bek opentrekt en een zacht ei als het gaat om onrecht. Incluseer er op los en kijk wat een kracht daaruit voorkomt. Verbeeld je eens wat je dan kan bereiken. En hoe mooi de wereld wordt als jij niet alleen inclusief naar anderen bent maar ook naar jezelf! De ruimte, rust en energie die er vrij komt als je stopt met het verzet tegen dat jij niet leuk vindt aan jezelf en wat je daar vervolgens mee kan doen.
Als coach gebruik ik de methode van voice dialogue om bij mijn coachees te ontdekken welke kanten ze nog meer in zich hebben en wat ze er mee kunnen. Wil je daar ook eens met mij over praten? Je bent altijd welkom voor een gesprek
0 Reacties